ویولنسل سازی بی‌نظیر است که برای صدها سال در موسیقی جایگاه خود را حفظ کرده و به طور مداوم از گذشته تا کنون محبوبیت روز افزونی داشته است. اما چگونه این ساز لقب یکی از محبوب‌ترین سازهای جهان را کسب کرده است؟ زیرا امروزه افراد زیادی از کودک تا بزرگسال علاقه مند به یادگیری و نواختن این ساز فوق‌العاده هستند، بنابراین طبق آمار ویولنسل در لیست محبوب ترین سازهای دنیا قرار می‌گیرد!
ما به شما آموزش می دهیم که چطور با این ساز بنوازید.
شواهد و مدارک حاکی از آن است که ویولن سل قدمتی طولانی داشته و در طول تاریخ نقش مهمی را در موسیقی ایفا کرده است. ممکن است این سوال در ذهن شما پدیدار شود که چگونه یک ساز طی گذشت چندین قرن مشهور باقی می‌ماند و با وجود تغییرات و پیشرفت‌های فراوان، سازی تاریخی تا این حد مورد استقبال قرار می‌گیرد؟
خب جای تعجبی نیست زیرا این ساز از صدای غنی و قدرتمند و در عین حال ظریفی بر خوردار است. همچنین ویولن سل تن صدایی شبیه به صدای خواننده دارد، بنابراین می‌توان گفت این ویژگی باعث تمایز آن با دیگر سازهای زهی شده است.
ویولن سل و حتی نوازندگان آن ریشه‌ای کهن در تاریخ موسیقی دارند. سازگاری و زیبایی این ساز تضمین می‌کند که هنرمندان همچنان به کشف روش‌های جدید برای اجرای این ساز ادامه می‌دهند و عاشقان موسیقی را برای قرن‌های بعدی برای استفاده از آن بهره مند می‌سازند.
بدنه – body
از جنس چوب بوده و طولی حدود ۷۵.۵ سانتی‌متر دارد. بدنه یا جعبه طنینی شامل صفحه رویی، پشتی و کناری می‌باشد.
دسته – neck
این قسمت از جنس چوب با طول تقریبی ۲۸ سانتی‌متر است.
صفحه انگشت‌گذاری – fingerboard
به قسمت مشکی رنگ که جلوی دسته قرار دارد گفته می‌شود. صفحه انگشت گذاری در واقع محل قرار گیری انگشتان نوازنده برای نواختن نت‌ها است. صفحه انگشت گذاری جلو مانند اکثر اعضای سازهای زهی آرشه‌ای بدون فرت بندی یا اصلاحا fretless است.
سردسته – peg box
سردسته یا جعبه گوشی قسمت حلزونی شکلی است که بالای دسته قرار گرفته و گوشی‌ها بر روی آن نصب می‌شود.
گوشی – pegs
ویولن سل یا چلو دارای ۴ عدد گوشی است که به منظور کوک کردن سیم‌های ساز تعبیه شده‌اند.
سیم – string
۴ عدد سیم چلو بر روی نت‌های C2 ،G2 ،D3 ،A3 کوک شده و معمولا از جنس آلومینیوم، تیتانیوم و کروم می‌باشد.
خرک – bridge
خرک بخشی اساسی از ویولن سل و همچنین سایر سازهای زهی مرتبط است. کار خرک انتقال لرزش سیم‌ها به داخل جعبه طنینی ساز و همچنین ایجاد فاصله استاندارد بین سیم و صفحه انگشت گذاری یا اکشن است.
آرشه – bow
آرشه چلو معمولا کوتاه‌تر و سنگین‌تر از آرشه ویولن است. آرشه برای نواختن ویولن سل به کار می‌رود.
کلیفون – colophony
کلیفون که به اسم رزین هم شناخته می‌شود، برای زبر کردن آرشه ساز استفاده می‌شود. کشیدن کلیفون بر روی آرشه به منظور لیز نخوردن آن بر روی سیم‌ها و کنترل بهترنوازنده روی آرشه کشی است.
میله انتهایی – Endpin
میله بین انتهای ساز و زمین قرار می‌گیرد ، معمولا از جنس فولاد بوده و نقش پایه برای نگه داری ساز هنگام نواختن دارد.
حتی از دست دادن یک روز تمرین کافیست که تغییری در کنسرت ایجاد شود. البته نه آنقدر که هرکسی متوجه اش شود، ولی همانقدر کافیست تا در اجرایم تاثیر گذارد.
باری داگلس- کنسرت پیانیست